Magiczny Dubrownik: Pałac Rektorów

Wędrując uliczkami Dubrownika nie można nie zajrzeć w okolicę Pałacu Rektorów.

Historia Pałacu Rektorów

Na przełomie XII i XIII wieku powstał warowny zamek obronny, który jednak nie przetrwał próby czasu. Pałac miał wybuchową historię. W 1435 roku uległ zniszczeniu w wyniku eksplozji prochu. W XV w. na fundamentach starego zamczyska powstała nowa budowla, będąca unikatową fuzją stylów, architektoniczną wariacją – otóż projektant Onofrio di Giordano della Cava pomieszał ze sobą elementy stylu gotyckiego i renesansowego. Ciekawa dla oka stylowa mieszanka uległa zniszczeniu, po raz kolejny na terenie zamku doszło do felernego wybuchu prochu. Natura też nie była łaskawa dla Pałacu Rektorów – ziemia zatrzęsła się w 1667 r. i spowodowała kolejne nieodwracalne w swych skutkach straty. Ostatecznie zamek został odbudowany w stylu późnego renesansu za sprawą mistrzów z Korčuli - Salvi di Michele, Pietro di Martino da Milano i Jeronim Škarpa.

Siedziba rektora

Pałac był przede wszystkim siedzibą władz Republik Dubrownika. Najważniejszą osobą był rektor – w dawnych systemach politycznych odpowiadał mu najbardziej doża wenecki. Rektora raz w miesiącu wybierano spośród możnych Dubrownika i tylko przez miesiąc sprawował swą władzę. W tym czasie krótkich rządów nie było miejsca na prywatę i zaprzątanie sobie głowy rzeczami doczesnymi. Rektor piastując najwyższą godność państwową poświęcał się bezgranicznie swej pracy – mieszkał sam w pałacu i opuszczał go na czas dopilnowania spraw urzędowych.

Inne pomieszczenia

W Pałacu Rektorów znajdowała się sala, w której spotykali się możni Dubrownika, odbywały się zebrania Senatu oraz Wielkiej Rady. Ponadto w tym właśnie miejscu mieściło się więzienie oraz arsenał broni – który niejednokrotnie wyrządził sporo szkód. Obecnie jest tam muzeum, które naprawdę warto odwiedzić!